تاریخچه و علت گسترش کشاورزی ارگانیک

مفهوم کشاورزی ارگانیک

مفهومی در میان تعداد زیادی از دیگر مفاهیم روش های تولید می باشد که از محیط زیست حمایت می کند. کشاورزی، همچنان یک بخش کلیدی در توسعه برای بسیاری از کشورهای درحال توسعه می باشد. این زمینه اهمیت ویژه ای در تأمین امنیت غذایی، کاهش فقر و حفظ منابع محیطی که نسل های کنونی و آینده به آن وابسته هستند، دارد.

مفهوم کشاورزی ارگانیک به هزار سال پیش برمیگردد که در آن کشاورزان قدیمی شروع به کشاورزی در کمربندهای رودخانه ای کردند در نتیجه منابع زیادی در دسترس آن ها قرار داشت. در حقیقت کشاورزی ارگانیک ریشه در فعالیت های سنتی کشاورزی دارد که طی هزاران سال در جوامع روستایی و کشاورزی توسعه یافته اند. پیشینه استفاده از ترکیبات ارگانیک مانند موجودات درحال پوسیدگی جهت تقویت خاک و افزایش تولید، حداقل به 5500 سال پیش برمیگردد.

در قرآن نیز به نوعی از کشاورزی ارگانیک ذکر شده است، چرا که در قرآن اشاره می شود که حداقل یک سوم آنچه که از خاک تولید می شود باید به خاک برگردانده شود که بطور تلویحی به بازیابی باقیمانده های پس از برداشت اشاره دارد.

مفهوم امروزی کشاورزی ارگانیک، مخلوطی از دیدگاه های متفاوتی است که غالبأ از جوامع آلمانی و انگلیسی شروع شده اند. این ایده ها در انتهای قرن 19 میلادی و بین دو جنگ جهانی اول و دوم، شروع شدند. در این دوره کشاورزی بی رویه و مکانیزه شده با بحران هایی مانند تخریب شدن خاک، کیفیت پایین مواد غذایی و از بین رفتن سنت ها و زندگی اجتماعی روستایی روبرو شده بود.

علت روی آوری به این سبک کشاورزی

استفاده نامناسب و بی رویه از کودهای شیمیایی سبب تداخل در متابولیسم گیاهان شده بود و باعث شده بود که گیاهان زراعی به شدت در برابر عوامل بیماریزا و آفات، آسیب پذیر شوند. در آن دوره، هنوز آفتکش های موثر و کارآمد توسعه داده نشده بودند. کودهای شیمیایی اسیدی در خاک های اسیدی اروپا سبب اسیدی شدن خاک شده و در نتیجه منجر به ازبین رفتن رشد ریشه و تخریب ساختار خاک شدند.

فشردگی بافت خاک که به دلیل استفاده از دستگاه های کشاورزی به وجود آمده بود، و همچنین کاهش استفاده از کودهای حیوانی، سبب بروز خشکی و کاهش باروری خاک ها شد. پس از جنگ جهانی اول، برخلاف افزایش استفاده از کودهای شیمیایی، باز هم کشاورزی از کاهش شدیدی در بازده و محصول رنج می برد (کاهش بیش از %40 در کشورهایی مانند آلمان)؛ تنها در انتهای سال های 1930 و بیش از 15 سال بعد از جنگ جهانی بود که بازده کشاورزی و محصولات به دوران قبل از جنگ جهانی برگشت.

برخی از مصرف کنندگان درباره کاهش کیفیت غذا نگران بودند: غذایی که تازه نمی‌ماند، میوه ها و سبزیجات بدون طعم، و باقیمانده آفت کش های برپایه فلزات سنگین سمی، عواملی هستند که موثر در کاهش کیفیت غذا بودند. افزایش استفاده از کودهای شیمیایی و آفت کش  ها توسط عموم بعنوان عامل اساسی این کاهش مورد بحث قرار گرفت. به عنوان نمونه این فرضیه مطرح شد که افزایش مقدار پتاسیم در کودها سبب افزایش سطوح پتاسیم در سلول های سرطانی شده است. دانشمندان در کشورهایی مانند آلمان و انگلیس برخی از این فرضیات را تأیید کردند از جمله استفاده بیش از حد کودهای نیتروژنه را عامل سطوح پایین تر ویتامین ها در میوه ها و سبزیجات شمردند.

از سوی دیگر، موقعیت اقتصادی در نواحی کشاورزی بطور قابل ملاحظه ای توسط مکانیکی سازی کشاورزی، صنعتی سازی بخش غذا، و واردات محصولات کشاورزی، تغییر کرد. نوعی عدم تعادل بین بخش های شهری ایجاد شد؛ مشکلات اقتصادی شدید ایجاد شده توسط قیمت های پایین (به دلیل واردات بی رویه)، و بدهی ها (به دلیل خریداری ماشین آلات، کودها، و آفت کش ها) بسیاری از کشاورزان متوسط و کوچک را وادار به توقف تلاش های ارگانیک کرد. در نتیجه یک کاهش عمومی در شیوه زندگی و سنت های روستایی ایجاد شد.

گسترش کشاورزی ارگانیک

پیشگامان کشاورزی ارگانیک طی سال های 1920 تا 1930 نظریه ای قانع کننده و برپایه علم و دانش پیشنهاد دادند که به سیستم های موفق کشاورزی طی سال های 1930 و 1940 منجر گردید. این موضوع پیشرفت چندانی تا سال های 1970 نداشت، در این سال ها یک افزایش شدید در آگاهی در مورد بحران های محیطی ایجاد شد که باعث جلب توجه فوق العاده به کشاورزی ارگانیک در بخش های وسیع تر دنیا در زمینه های سیاسی، اجتماعی و کشاورزی شد.

استراتژی های پیشرو در این زمینه که برای دستیابی به استفاده پایدار از زمین پیشنهاد شدند شامل یک مفهوم زیستی از باروری خاک، تقویت کشاورزی با روش های نوین بوم شناسی، ارگانیک و زیستی، چشم پوشی از کودهای مصنوعی و آفت کش های مصنوعی برای بهبود کیفیت غذا و محیط، می باشند که در مجموع در عبارتی بعنوان کشاورزی ارگانیک جمع شده اند.